blogtunm.blogspot.com Tun M
(Versi Bahasa Malaysia di akhir artikel ini)
(Versi Bahasa Malaysia di akhir artikel ini)
1. The Malaysian Government appears not to be perturbed by what is happening in the world.
2. It appears to be convinced that it can isolate and insulate itself from whatever is happening to the world.
3. It seems to be confident that it will be left untouched.
4. It merely reacts to situations as they arise one by one.
5. The mainstream media hardly ever mention the turmoil that the world is facing. Certainly no in-depth analysis has been made. Only Malaysian Business has asked whether we are prepared for the worldwide catastrophe that must bring chaos and problems to our economy, finance, politics and social life. The rest seemed blithely unconcerned. Certainly the people are not being prepared for the inevitable.
6. We are admittedly more fortunate than many other countries. When costs are rising and manufactured exports are shrinking, our commodities have come to our aid. Our export earnings from petroleum and gas, palm oil, rubber and tin have increased many times over.
7. The rise in the price of petrol and products has begun to affect our lives, our living standards and our complacency.
8. We produce about 650,000 barrels a day, consume 400,000 and export roughly 250,000 barrels. We used to earn 30 US Dollar per barrel; today we earn 140 US Dollar, almost all profit. Work out the revenue from 250,000 barrels per day for one year.
9. Besides, we produce 900,000 barrels equivalent of gas, mostly exported. There is no need to take notice of the petrol we produce in Sudan and elsewhere, all selling at 100 US Dollar plus.
10. But we also earn more, much more from palm oil. It used to cost us RM600 per ton to produce. It must be slightly more now. But one ton of palm oil used to sell for RM800 before. Now it sells for more than RM3,000. The palm oil plantation companies are laughing all the way to the bank.
11. But the prices of rubber and even tin have also increased tremendously.
12. For the Government it must mean a great increase in revenue. The profits from petroleum accrue 100% to the Government. I believe in 2006 when oil price was about 70 US Dollar Petronas made a profit before tax of 60 billion Ringgit.
13. Whereas the tax on corporate incomes of the manufacturing companies is minimal, corporate tax revenue from companies producing and exporting palm oil, rubber and tin is very high. If we care to look at the profits of companies today many make well over a billion a year, some more than three billion.
14. So the Government should be flushed with money. But companies not involved in the production of raw material cannot be doing so well. Their imported raw materials including oil and components have all increased in price. They have to increase their export and domestic prices but profits may be less.
15. The construction companies have few contracts to share among themselves. The big Government projects have not materialised. The sub-contractors and building material suppliers are not doing well either.
16. The big construction companies have gone abroad. Some are doing quite well but they cannot help Malaysian subcontractors as the local subcontractors are entitled to get the contracts.
17. Malaysian investors are also not investing in the country. They have a good choice for making money investing in such countries as China and Vietnam. They will pay taxes in these countries.
18. In the meantime the world is undergoing a traumatic economic and financial turmoil. It began with the devaluation of the US Dollar. I do not know how much US Dollar bonds are held by Malaysia. I remember telling the Governor of Bank Negara to reduce our dollar holdings before I stepped down. I hope she has done so. Otherwise we would lose 80 Malaysian sen for every US Dollar we hold. When we hold 30 or 40 billion US Dollar the loss can be considerable.
19. We may make some money from the other currencies which have appreciated against our Ringgit.
20. The US Dollar is going to go down further due to unwise playing around with money. Sub-prime lending was considered profitable before but now the market has collapsed. The loan papers had been readily bought by institutions but now the papers are worthless because no one wants to buy them. And the borrowers are not paying simply because they have no money.
21. The US which condemned us so righteously for bailing out companies now approves massive bailouts by Institutions and the Federal Reserve Bank. These are not small amounts. They are talking about US200 - US400 billion dollars.
22. Bear Stearns sale is a classic case but other banks are faring no better. They will have to sell at fire-sale prices like the banks of Southeast Asia had to do after currency traders bankrupted these banks. A taste of their own medicine should have a salutary effect on the arrogance of the big money people, and their countries.
23. The financial problems of the United States have spilled over to the European countries. They too had been involved in sub-prime lending, either directly or indirectly.
24. The US dollar is going to shrink further as countries unload their dollar holdings, refuse to buy US Dollar bonds, and use other currencies for trading. Oil producers may demand to be paid in their own currencies. The international financial regime will then collapse.
25. The US Dollar is not backed by anything. It sustains its value because it is used as a trading currency. When countries start using other currencies for trading and quickly dispose off the US Dollar in favour of Euro or Yen; when the US Dollar is no longer used for the reserves of the rich countries, then the US Dollar will not be worth the paper on which it is printed.
26. The United States already suffers from twin deficits. When the dollar becomes useless the United States will go into deep recession. Printing more money by the Federal Reserve Bank (which incidentally is not owned by the Government but by other banks) will only result in its devaluation and inflation in the United States.
27. The United States must surely go into severe recession (I am sure the United States will do something illegal in order to prevent this from happening). But whatever, United States recession will affect the whole world.
28. Unprecedentedly the world is experiencing food shortages, something which it had not seen for decades.
29. I will not say anything about the world as everyone knows and I know I am not an economist or a financial expert. But I will try and guess what would happen to Malaysia.
30. Twenty percent of our export goes to the United States. Obviously this market would not be able to absorb what we have to sell to them. We will not lose all but quite a substantial sum will be lost.
31. The economies of the developed countries will also suffer, maybe less than the United States. But our export to them would shrink also.
32. With the money form our petroleum export and revenue from other raw materials we had been able to subsidise for some time. But the prices of fuel and other goods will all increase far beyond the percentage of the increase in oil prices after the subsidy was withdrawn. This is aggravated by the actual increase in prices of foodstuff and food grains, building materials, and assorted imported goods. Even the items produced within the country will increase in price because of imported contents.
33. But the Government is still talking about 5%-7% inflation. This is quite meaningless to lower and middle-income people who must pay 40% more for petrol and 100% more for rice. Other necessities too have increased in price by well over 5%-7%. Stopping price control in the belief that the market will determine prices is imprudent.
34. One of the reasons why Malaysia's inflation rates had remained low compared to other developing countries and even some developed countries is the control over prices of essential goods. Without control there will always be profiteering. And profiteering will result in a high rate of inflation.
35. Today wage earners in particular are suffering. Wages have not increased to compensate for increased cost of living. While chasing prices with increases in wages can cause a wage/price spiral, but judicious increases to cushion off the rising costs would reduce the impact of inflation on the lower income people.
36. Malaysia must give up the idea of competing on the basis of low cost labour. Against China, Vietnam, Thailand, Indonesia we just cannot win. We must provide other elements attractive to investors.
37. Confidence in the consistency of Government policies and political stability would be among the factors attractive to business. There can be a lot of other things that can be provided to offset the rise in wages. After all we must remember that many developed countries have very high wages. Even if we double the salaries and wages paid in Malaysia we would still be far lower than wages in developed countries.
38. We had planned to go hi-tech in order to increase income. But there is not much moving in the implementation of this policy. Instead we want to be an agricultural country again. Planting food crops on the side tables of roads may increase food production but it will not help fight inflation on the scale needed for overcoming the turmoil in the world.
****
MALAYSIA DAN DUNIA YANG TIDAK MENENTU
1. Kerajaan Malaysia nampak seolah-olah tidak risau dengan keadaan dunia yang tidak menentu.
2. Kerajaan nampak begitu yakin bahawa ia dapat mengasingkan dan mempertahankan negara daripada apa sahaja kejadian yang berlaku di dunia.
3. Kerajaan nampak yakin yang negara tidak akan merasai apa-apa kesan.
4. Kerajaan hanya bertindak terhadap apa jua situasi yang bangkit berasingan dan satu persatu.
5. Media arus perdana tidak menyentuh kekusutan yang dihadapi dunia. Jauh sekali analisa yang mendalam dibuat. Hanya Malaysian Business pernah bertanya apakah kita bersedia menghadapi kekucaran yang sudah tentu akan membawa kerosakan dan masalah kepada ekonomi, kewangan politik dan kehidupan sosial kita. Yang lain-lain nampaknya tidak sikitpun merasa khuatir. Jelas sekali rakyat tidak disediakan untuk menghadapi apa-apa kemungkinan.
6. Benarlah nasib kita jauh lebih baik berbanding banyak lagi negara lain. Apabila kos meningkat dan eksport barang buatan merosot, komoditi kita menyelamatkan kita. Pendapatan daripada eksport daripada petroliam dan gas, minyak kelapa sawit, getah dan timah telah jauh meningkat.
7. Kenaikan harga petrol dan barangan telah membawa kesan kepada kehidupan kita dan taraf hidup kita.
8. Kita keluarkan lebih kurang 650,000 tong (minyak mentah) sehari, menggunapakai 400,000 dan eksport lebih kurang 250,000 tong. Dulu kita menjual pada kadar 30 Dollar Amerika satu tong; hari ini kita memperoleh 140 Dollar Amerika, hampir semuanya keuntungan. Cubalah kira perolehan daripada 250,000 tong sehari untuk setahun.
9. Selain itu kita juga keluarkan gas bersamaan 900,000 tong yang kebanyakannya di eksport. Tak perlu kita ambil kira minyak yang dikeluarkan di Sudan dan lain-lain tempat yang dijual pada kadar lebih 100 Dollar Amerika.
10. Tetapi kita juga memperoleh pulangan yang lebih banyak daripada minyak kelapa sawit. Dulu kos pengeluaran RM600 setiap tan. Mungkin ianya telah naik sedikit. Tetapi satu tan minyak kelapa sawit dulu dijual dengan harga RM800. Sekarang ianya dijual lebih RM3,000. Sudah tentu syarikat-syarikat perladangan membuat duit yang banyak. Mereka ketawa besar meluru ke bank.
11. Tetapi harga getah dan bijih timah juga telah naik mendadak.
12. Bagi Kerajaan ianya bermakna kenaikan pendapatan cukai yang tinggi. Keuntungan daripada petroleum adalah 100% hak Kerajaan. Pada tahun 2006 apabila harga minyak sekitar 70 Dollar Amerika keuntungan sebelum cukai Petronas berjumlah 60 billion Ringgit.
13. Walaupun cukai pendapatan korporat syarikat pembuatan adalah minimal, pendapatan cukai korporat daripada syarikat-syarikat pengeluar dan pengeksport minyak kelapa sawit, getah dan timah amat tinggi. Jika kita lihat keuntungan syarikat-syarikat hari ini, banyak yang mencatat lebih satu bilion setahun, sesetengah mencecah lebih tiga bilion.
14. Oleh itu Kerajaan seharusnya mempunyai banyak wang. Tetapi syarikat-syarikat yang tidak terlibat dalam pengeluaran bahan mentah tidak mungkin begitu berjaya. Bahan mentah yang diimport termasuk minyak dan komponen kesemuanya mengalami peningkatan harga. Mereka terpaksa menaikkan harga export serta harga dalam negeri tetapi keuntungan mungkin kurang.
15. Syarikat-syarikat pembinaan terpaksa berkongsi hanya beberapa kontrak di antara mereka. Projek-projek besar Kerajaan tidak berjalan. Sub-kontraktor dan pembekal bahan binaan juga tidak begitu maju.
16. Syarikat-syarikat pembinaan yang besar telah berhijrah ke luar negara. Sesetengahnya berjaya tetapi mereka tidak boleh membantu sub-kontraktor Malaysia kerana sub-kontraktor tempatan lebih layak mendapat kontrak.
17. Pelabur Malaysia juga tidak melabur dalam negara. Mereka punyai pilihan baik untuk mengaut untung dengan melabur di negara-negara seperti China dan Vietnam. Mereka akan bayar cukai di negara-negara ini.
18. Sementara itu dunia sedang berhadapan kelembapan ekonomi dan kewangan. Ianya bermula dengan penyusutan nilai Dollar Amerika. Saya tidak tahu berapa banyak bon Dollar Amerika yang dipegang Malaysia. Saya ingat yang saya telah memberitahu Gabenor Bank Negara supaya dikurangkan pegangan Dolar Amerika sebelum saya bersara. Saya harap dianya telah berbuat demikian. Jika tidak kita akan kerugian 80 sen Malaysia untuk setiap satu Dollar Amerika yang kita pegang. Dan apabila kita pegang 30 atau 40 billion Dollar Amerika kerugian boleh jadi agak besar.
19. Kita mungkin akan dapat keuntungan daripada pegangan matawang lain yang telah meningkat berbanding Ringgit.
20. Dollar Amerika akan susut lagi disebabkan tindakan dan permainan wang yang tidak sihat. Pinjaman sub-prima dulu dianggap menguntungkan tetapi sekarang ini penjualan kertas pinjaman sudah jatuh. Kertas pinjaman yang biasanya dibeli institusi-institusi kini tidak lagi berharga kerana tidak ada pihak yang ingin beli. Dan peminjam tidak dapat bayar kerana mereka tidak ada duit.
21. Amerika Syarikat yang dahulunya mengutuk kita kerana menyelamatkan syarikat-syarikat kita sekarang ini membenarkan "bail-out" secara besar-besaran oleh Institusi dan Bank Simpanan Persekutuan yang melibatkan jumlah di antara US200 bilion hingga US400 billion.
22. Penjualan Bear Stearns menakjubkan, tetapi bank-bank lain juga tidak punyai prestasi yang baik. Mereka akan terpaksa jual lelong sebagaimana bank-bank di Asia Tenggara terpaksa dijual setelah dibankrapkan penyangak matawang. Meludah ke langit terkena muka sendiri! Seharusnya ini memberi kesan kepada orang kaya dan negara-negara kaya yang bongkak.
23. Masalah kewangan Amerika Syarikat telah melimpah ke Eropah. Mereka juga terlibat dalam pinjaman sub-prima, secara langsung atau tidak langsung.
24. Dolar Amerika akan susut lagi apabila negara-negara lain menjual simpanan Dolar mereka, menolak pembelian bon Dolar Amerika dan menggunakan matawang lain bagi urusan perdagangan. Pengeluar minyak mungkin akan menuntut dibayar dalam matawang mereka sendiri. Ini akan menyebabkan rejim kewangan antarabangsa lumpuh.
25. Dollar Amerika tidak disokong oleh apa-apa. Ia mempunyai nilai hanya kerana ianya digunakan sebagai matawang dagangan. Apabila negara-negara menggunakan matawang lain bagi urusan dagangan dan melepaskan pegangan Dollar Amerika dan diganti dengan Euro atau Yen; apabila Dollar Amerika tidak lagi digunakan sebagai matawang simpanan negara-negara kaya, maka Dolar Amerika tidak akan bernilai sama sekali.
26. Amerika Syarikat kini menghadapi defisit berkembar. Apabila Dollar tidak lagi bernilai Amerika Syarikat akan menghadapi kemelesetan ekonomi. Percetakan berlebihan duit oleh Bank Simpanan Persekutuan (yang tidakpun dimiliki oleh Kerajaan tetapi oleh Bank-bank lain) hanya akan menyebabkan penyusutan nilai serta inflasi di Amerika Syarikat.
27. Amerika Syarikat akan alami kemelesetan ekonomi yang teruk (Saya pasti yang Amerika Syarikat akan lakukan sesuatu yang menyalahi aturan peraturan untuk mengelak daripada ini berlaku). Apapun, kemelesetan ekonomi Amerika Syarikat akan dirasai seluruh dunia.
28. Satu lagi yang tidak pernah berlaku untuk jangkamasa yang amat lama ialah dunia sedang mengalami kekurangan makanan.
29. Saya tidak akan berkata apa-apa tentang dunia kerana semua orang tahu dan saya juga tahu yang saya ini bukanlah pakar ekonomi atau kewangan. Tetapi saya akan cuba teka apa yang akan terjadi kepada Malaysia.
30. Dua puluh empat peratus eksport negara kita adalah ke Amerika Syarikat. Sudah tentu pasaran ini tidak mungkin dapat menerima semua yang kita hendak jual kepada mereka. Kita tidak akan kehilangan semua tetapi kita akan kehilangan jumlah yang agak besar.
31. Ekonomi negara-negara maju juga akan turut alami kemelesetan, mungkin kurang daripada Amerika Syarikat. Tetapi eksport kepada mereka juga akan susut.
32. Dengan sumber kewangan daripada eksport minyak dan pendapatan daripada lain-lain bahan mentah kita telah berjaya mengekalkan subsidi untuk seberapa lama. Tetapi harga bahan api dan barangan lain akan meningkat jauh lebih tinggi daripada peratusan kenaikan harga minyak selepas ditarik balik subsidi. Ini akan menjadi lebih teruk dengan kenaikan harga barang makanan, bijirin, bahan binaan dan pelbagai barangan import lain. Begitu juga dengan harga barangan buatan tempatan yang akan meningkat kerana mengandungi bahan-bahan yang diimport.
33. Tetapi Kerajaan masih lagi bercakap tentang kadar inflasi 5%-7%. Ini tidak membawa apa-apa makna kepada golongan yang berpendapatan rendah dan sederhana yang terpaksa bayar 40% lebih tinggi untuk minyak dan 100% lebih tinggi untuk beras. Harga lain-lain keperluan juga telah meningkat lebih 5%-7%. Menghentikan kawalan harga kerana percaya yang pasaran akan menentukan harga adalah tidak bijak.
34. Salah satu sebab kenapa kadar inflasi Malaysia kekal rendah berbanding lain-lain negara membangun dan sesetengah negara maju ialah kerana kawalan harga ke atas barangan keperluan. Tanpa kawalan harga akan terdapat pengambilan untung yang berlebihan. Dan pengambilan untung berlebihan akan menyebabkan kadar inflasi naik tinggi.
35. Hari ini mereka yang makan gaji terutamanya terpaksa tanggung beban. Gaji tidak bertambah untuk mengimbang kenaikan kos sara hidup. Mengejar harga barang dengan menaikkan gaji akan menghasilkan peningkatan inflasi yang teruk, tetapi kenaikan yang beransur-ansur untuk mengimbang peningkatan kos akan mengurangkan kesan inflasi ke atas rakyat berpendapatan rendah.
36. Malaysia tidak boleh bertanding di atas landasan harga tenaga kerja yang rendah. Kita tidak boleh bersaing dengan China, Vietnam, Thailand dan Indonesia. Kita mesti sediakan elemen-elemen lain untuk menarik pelabur.
37. Keyakinan dengan polisi Kerajaan yang tidak bertukar-tukar dan kestabilan politik adalah antara faktor yang menarik pelaburan. Ada banyak lagi yang boleh ditawar untuk mengimbang kenaikan kadar gaji. Kita mesti ingat yang banyak negara maju mempunyai kadar gaji yang amat tinggi. Jika kita gandakan gaji dan upah di Malaysia, ianya masih lagi jauh lebih rendah berbanding negara maju.
38. Kita telah merancang untuk menuju ke arah teknologi tinggi untuk meningkatkan pendapatan. Tetapi tidak banyak yang berubah di dalam mengimplimentasikan polisi ini. Malahan kita ingin berbalik kepada negara pertanian. Bercucuk tanam di tepi jalan mungkin akan tingkatkan pengeluaran makanan tetapi tidak akan membantu memerangi inflasi pada kadar yang kita perlukan untuk menangani kecelaruan di dunia.
